Primeira paradiña pasada Áncora e con Santa Trega ao fondo, dende onde miréi as ondas que agora deixo atrás
Viana do Castelo moi de pasada dende o promotorio da Santa Luzía
A veces dudo sobre se o tempo de pode parar ou polo menos ralentizar
A empezar dous días intensos en Porto, cidade moi grande para unha persoa pouco viaxeira como eu e non por gusto. Ademáis de tamaño esperta en un moita sensación de vida. Loxicamente buscaremos a súa personalidade na zona vella nada do ´Douro. Namáis sair deste hotel (perfectamente ubicado para o noso fin grazas a unha boa profesional turística da familia) empezan a recrearse os ollos. Dixarei que falen as imaxes que e do que se trata.
De esta escalinata da estación sairía o meu primeiro oleo. Esta estación teñoa como algo do mais fermoso que vin.
Cruzando para Vilanova de Gaia nunha noite de 2º C
Aveiro, algo montado para atraer uns turistas, pero ainda que eu non coñezo Venecia, de comparacións supoño que nada.
A volta sempre é as carreiras porque hai que disfrutar as poucas ocasións. Un paseo pola praia deserta de Espiño para estirar as pernas. Cidade fantasma como moitas se lles quitan o verán.
Remate de día en Braga antes de escalar o mapa ata Irixoa en esta mini xira de tres días, máxima aventura para moitos autónomos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario